مقالات و تحقیقات مجید زواری

امروز در روزنامه اسراییلی یدیعوت آهارانوت، مقاله عجیبی خواندم. هم مقاله عجیب بود و هم اظهار نظرهایی که درباره مقاله منتشر شده بود. عنوان مقاله این است: مرده‌هامان را بشماریم! نویسنده، سور پلاکر، نوشته است: "بعد از بیستمین موشک، گوشمان به صدای آژیر آمبولانس عادت کرد. بعد از صدمین موشک دریافتیم که جنگ با تروریسم ماه‌ها به طول می انجامد - واژه‌ی تروریست را اسراییل و امریکا برای حزب الله و حماس به کار می‌برند، همین دیروز هم در کنفرانس مطبوعاتی مشترک با بلر، بوش گفت ریشه ویرانی‌های لبنان، عملیات تروریستی حزب‌الله و ریشه ویرانی‌های غزه هم حماس است. آنها اسراییل را دموکرات و آزادی‌خواه و نمونه یک کشور پیشرفته در منطقه می‌دانند - و ما باید افراد بیشتری را از دست بدهیم. اولین مرده که در جنگ با حزب الله کشته شد، قلوب ما را تکان داد. ما فریاد زدیم: "ما دیگر تحمل بیش از این را نداریم، چه کسی مسئول است؟ چه کسی ما را به این نقطه رسانده است؟ در روزهای آینده ما با واقعیت جنگ بیشتر آشنا می‌شویم. جنگ رو در رو با دشمنی آموزش دیده که از نیروهای زبده اسراییلی نمی ترسند ... این جنگ مثل صاعقه در روز یکشنبه ما را غافل‌گیر کرد. کاملا شگفت‌انگیز بود. اگر یک ماه پیش از مردم اسراییل می‌پرسیدند که آیا گمان می‌کنند جنگ با حزب الله یک ماه به طول بینجامد، 98 درصد جواب منفی می‌دادند، می‌گفتند مطلقا نه! ما با این جنگ غیر قابل پیش‌بینی به خود لرزیده‌ایم. آمادگی چنین رویارویی را نداشتیم. مثل جنگ یوم کیپور - جنگ رمضان - غافلگیر شدیم. چه کسانی مسئول این غافل‌گیری هستند؟ امیر پرز؟ هالوتس؟ اولمرت؟"
یکی از خوانندگان به نام ایتزیک از حیفا در اظهار نظرش گفته است: "اسراییل ممکن است تا سال 3006 در این جنگ پیروز شود!"

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید  
فرد دیگری به نام دن از حیفا نوشته است: "ازتش ما جنگ را باخته است. واقعیت این است ارتشی که با زبده‌ترین افراد، بهترین تانکها، با تکیه به نیروی هوایی نمی‌تواند وارد یک دهکده کوچک بشود و تلفات بسیاری تحمل می‌کند، یک ارتش شکست خورده است ..."
آن مقاله و این داوری‌ها نشان می‌دهد که اتفاق تازه‌ای در منطقه در رویارویی با اسراییل افتاده است. همین اسراییل در جنگ شش روزه، در مواجهه با ارتش‌های مصر و سوریه و اردن و عراق، نوار غزه و کرانه غربی و ارتفاعات جولان و سینا را گرفت. جنگ سال 1973، پانزده روز طول کشید، چه اتفاقی افتاده است که در مواجهه با یک نیروی مقاومت این گونه زمین‌گیر شده و افسانه ارتش اسراییل ویران شده است. بمباران‌های شهرهای بی دفاع، مطلقا ارزش نظامی ندارد. لکه ننگ ابدی تاریخی برای امریکا و اسراییل و همه آنانی است که گمان می‌کردند با تاخیر در آتش بس، حزب الله نابود می‌شود. لکه ننگ بر پیشانی سازمان ملل است که وقتی امریکا می‌خواهد ظرف چند ساعت بیانیه صادر می‌کند. و وقتی امریکا نمی‌خواهد، 18 روز است که لبنان بمباران می‌شود، مقر نیروهای خود سازمان ملل هم ویران می‌شود و افرادش کشته می‌شوند و امریکا اجازه نمی‌دهد که حتی این جنایت محکوم شود.
به گمانم خاورمیانه جدیدی در راه است. خاورمیانه‌ای درست خلاف آن چه امریکا گمان می‌کند. همین ژنرال ایرانی تبار اسراییلی - دن هالوتس - نشانه جالبی است. در سال 2002 وقتی او دستور داد خانه فلسطینی‌ها در غزه بمباران شود، برای ویران کردن آن خانه‌ها 500 کلیلو بمب کافی بود؛ بمب 1000 کیلویی انداختند، هالوتس در پاسخ پرسشی گفته بود، می‌خواستیم آن‌ها را دو بار نابود کنیم، در آن بمباران 14 نفر از جمله 9 کودک فلسطینی کشته شدند، چرا این ژنرال کارآزموده دچار شوک قلبی می‌شود؟ اتفاق تازه‌ای افتاده است. همان اتفاقی که بلر را شتابزده به واشنگتن کشاند و رایس دوباره امروز به منطقه برگشت. آن کودک مورد نظر رایس که قرار بود در میان ویرانی و کشتار مردم لبنان به عنوان خاورمیانه جدید به دنیا بیاید، کودکی حرامزاد

بحران غزه بیم ها و امیدها

گزارش تصویری از مراسم جشن روز استقلال اسراییل در تهران
قدرت نرم (1)/

بمب دیپلماتیک در زمین بوش
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید