با توجه به حساسیت آنچه در این چند روز در سرزمین های اشغالی فلسطین می گذرد، برای اطلاع از آخرین اخبار و رویدادهای فلسطین روی این تصویر کلیک کنید
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
دکتر عنایت الله یزدانى در گفت وگو با «جوان»:
روسیه و چین قابل اعتماد نیستند
 |
|
سید عبدالمجید زواری - روزنامه جوان 27/4/85 |
با برگزارى نشست وزراى خارجه ۱+۵ و فعال شدن دوباره شوراى امنیت در مساله هسته اى ایران موضوع وارد مرحله تازه اى شده است. دکتر عنایت الله یزدانى استادیار گروه سیاسى دانشگاه اصفهان طى گفت وگویى به بررسى ابعاد مختلف مساله هسته اى از جمله موضع روسیه، چین و اروپا پرداخته است. این گفت وگو را مى خوانید:
* در ایران مساله هسته اى بیشتر به عنوان یک دستاورد علمى یا حداکثر اقتصادى معرفى مى شود. این موضوع از نگاه هزینه - فایده چگونه توجیه مى شود؟
** تلاش هاى ایران براى دستیابى به انرژى هسته اى در بعد غیر جنگى و صلح آمیز به دوره اى ۳۵ ساله برمى گردد یعنى از زمانى که ما تلاش کردیم نیروگاه هایى مثل بوشهر و یا دارخویین را با همکارى کشورهاى غربى احداث کنیم.
بنابراین از لحاظ سرمایه گذارى اقتصادى ما یک خواب سرمایه اى ۳۵ ساله را داریم، اما از نظر سرمایه گذارى علمى، که ما بعد از انقلاب تلاشمان را شروع کرده ایم و توانستیم در نتیجه فعالیت ها و تحقیقات پژوهشى به نقطه کنونى و موفقیت هاى اخیر برسیم اما در خصوص بحث هزینه -فایده آنچه مسلم است اینکه هزینه هاى هنگفتى در خصوص تاسیس نیروگاه هاى هسته اى صرف شده است و درچند سال اخیر علاوه بر هزینه هاى اقتصادى، هزینه هاى سیاسى عمده اى را نیز متحمل شده ایم و بحث عمده اى از مدیریت سیاسى کشور صرف حل این بحران و مقابله با چالش هاى آن شده است.
در هر حال چه از نظر سیاسى و چه از نظر اقتصادى ما هزینه هاى هنگفتى را متحمل شده ایم، از لحاظ علمى نیز ما براى دستیابى به شرایط فعلى سرمایه گذارى هاى زیادى داشته ایم بنابراین به نظر من منطقى نمى آید ما همه آنها را فراموش کنیم و از اهداف خودمان دست برداریم. آنچه تاکنون از بیان رسمى جمهورى اسلامى ایران و مسوولان اعلام شده است فقط و فقط بعد اقتصادى است و در واقع هزینه- فایده هایى است که ما مى توانیم در راستاى جانشین کردن انرژى سوختى از سوخت هاى هیدروکربنى به سمت انرژى هسته اى و بحث زیست محیطى و بحث هاى مربوط به انرژى پاک و سالم داشته باشیم و تاکنون هیچ مقام رسمى در ایران بحث بهره بردارى هاى امنیتى رامطرح نکرده است. آنچه تاکنون مطرح است صرفاً بحث اقتصادى و صلح آمیز و غیرنظامى انرژى هسته اى مى باشد و کلیه مقامات رسمى بر پایبندى به NPT و مقررات مربوط به آن تاکید داشته اند.
* بعضى ها به حمایت روسیه و چین با شک و تردید نگاه مى کنند. به نظر شما تا چه حد مى شود به روس ها و چینى ها اعتماد کرد و آن ها تا کجا از ما حمایت خواهند کرد؟
** یکى از راه هایى که مى توانستیم با چالش هاى ایجاد شده از سوى غرب مقابله کنیم این بود که بتوانیم یک سرى کشورها را با خودمان همراه کنیم و از حمایت هاى دیپلماتیک- سیاسى آن ها در مجامع بین المللى، سازمان هاى بین المللى و آژانس بهره بردارى کنیم. در این راستا دو کشور بیشتر مد نظر ایران بود یکى چین و دیگرى روسیه، اما تجربه نشان داده که نه چین و نه روسیه نمى توانند دوستان قابل اعتمادى باشند. هم براى چینى ها و هم براى روس ها بحث منافع ملى مطرح است و بحث این که کدام کشور بیشتر مى تواند منافع آن ها را تامین کند، جمهورى اسلامى ایران یا آمریکا، اما در عین حال آن ها به دلیل آن که ممکن است در مواقعى از قبل حمایت جمهورى اسلامى ایران در بعد منطقه اى و بین المللى به منافع و سودى برسند هم کارت ایران را بازى مى کنند و هم کارت آمریکا، منتها هر کدام را در جاى خودش تا بتوانند به منافع مورد نظر خود دست پیدا کنند.
اما نباید خیلى به آن ها اعتماد داشته باشیم چون اخیراً در اولتیماتومى که در خصوص پاسخ ایران به بسته پیشنهادى اروپا صادر شده است، این کشورها از آن حمایت کرده اند و یا در موارد متعدد دیگرى در آرا و راى گیرى هاى خود آژانس این کشورها سمت طرف مقابل ما رفته اند. رفتار روسیه و چین در نشست چند روز پیش وزراى خارجه ۱+۵ در پاریس نشانه بارز این مساله است.
* در ایران مساله هسته اى بیشتر به عنوان یک دستاورد علمى یا حداکثر اقتصادى معرفى مى شود. این موضوع از نگاه هزینه - فایده چگونه توجیه مى شود؟
** تلاش هاى ایران براى دستیابى به انرژى هسته اى در بعد غیر جنگى و صلح آمیز به دوره اى ۳۵ ساله برمى گردد یعنى از زمانى که ما تلاش کردیم نیروگاه هایى مثل بوشهر و یا دارخویین را با همکارى کشورهاى غربى احداث کنیم.
بنابراین از لحاظ سرمایه گذارى اقتصادى ما یک خواب سرمایه اى ۳۵ ساله را داریم، اما از نظر سرمایه گذارى علمى، که ما بعد از انقلاب تلاشمان را شروع کرده ایم و توانستیم در نتیجه فعالیت ها و تحقیقات پژوهشى به نقطه کنونى و موفقیت هاى اخیر برسیم اما در خصوص بحث هزینه -فایده آنچه مسلم است اینکه هزینه هاى هنگفتى در خصوص تاسیس نیروگاه هاى هسته اى صرف شده است و درچند سال اخیر علاوه بر هزینه هاى اقتصادى، هزینه هاى سیاسى عمده اى را نیز متحمل شده ایم و بحث عمده اى از مدیریت سیاسى کشور صرف حل این بحران و مقابله با چالش هاى آن شده است.
در هر حال چه از نظر سیاسى و چه از نظر اقتصادى ما هزینه هاى هنگفتى را متحمل شده ایم، از لحاظ علمى نیز ما براى دستیابى به شرایط فعلى سرمایه گذارى هاى زیادى داشته ایم بنابراین به نظر من منطقى نمى آید ما همه آنها را فراموش کنیم و از اهداف خودمان دست برداریم. آنچه تاکنون از بیان رسمى جمهورى اسلامى ایران و مسوولان اعلام شده است فقط و فقط بعد اقتصادى است و در واقع هزینه- فایده هایى است که ما مى توانیم در راستاى جانشین کردن انرژى سوختى از سوخت هاى هیدروکربنى به سمت انرژى هسته اى و بحث زیست محیطى و بحث هاى مربوط به انرژى پاک و سالم داشته باشیم و تاکنون هیچ مقام رسمى در ایران بحث بهره بردارى هاى امنیتى رامطرح نکرده است. آنچه تاکنون مطرح است صرفاً بحث اقتصادى و صلح آمیز و غیرنظامى انرژى هسته اى مى باشد و کلیه مقامات رسمى بر پایبندى به NPT و مقررات مربوط به آن تاکید داشته اند.
* بعضى ها به حمایت روسیه و چین با شک و تردید نگاه مى کنند. به نظر شما تا چه حد مى شود به روس ها و چینى ها اعتماد کرد و آن ها تا کجا از ما حمایت خواهند کرد؟
** یکى از راه هایى که مى توانستیم با چالش هاى ایجاد شده از سوى غرب مقابله کنیم این بود که بتوانیم یک سرى کشورها را با خودمان همراه کنیم و از حمایت هاى دیپلماتیک- سیاسى آن ها در مجامع بین المللى، سازمان هاى بین المللى و آژانس بهره بردارى کنیم. در این راستا دو کشور بیشتر مد نظر ایران بود یکى چین و دیگرى روسیه، اما تجربه نشان داده که نه چین و نه روسیه نمى توانند دوستان قابل اعتمادى باشند. هم براى چینى ها و هم براى روس ها بحث منافع ملى مطرح است و بحث این که کدام کشور بیشتر مى تواند منافع آن ها را تامین کند، جمهورى اسلامى ایران یا آمریکا، اما در عین حال آن ها به دلیل آن که ممکن است در مواقعى از قبل حمایت جمهورى اسلامى ایران در بعد منطقه اى و بین المللى به منافع و سودى برسند هم کارت ایران را بازى مى کنند و هم کارت آمریکا، منتها هر کدام را در جاى خودش تا بتوانند به منافع مورد نظر خود دست پیدا کنند.
اما نباید خیلى به آن ها اعتماد داشته باشیم چون اخیراً در اولتیماتومى که در خصوص پاسخ ایران به بسته پیشنهادى اروپا صادر شده است، این کشورها از آن حمایت کرده اند و یا در موارد متعدد دیگرى در آرا و راى گیرى هاى خود آژانس این کشورها سمت طرف مقابل ما رفته اند. رفتار روسیه و چین در نشست چند روز پیش وزراى خارجه ۱+۵ در پاریس نشانه بارز این مساله است.
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
بنابراین ما باید به سراغ کشورهاى دیگر برویم که از لحاظ اعتماد و اطمینان بیشتر بشود روى آن ها حساب کرد، اما در عین حال چین و روسیه را نیز در نظر داشته باشیم اما فراموش نکنیم که نه چین و نه روسیه قسم نخورده اند که تا ابد با ما و حامى ما باشند.
* چگونه مى توان از شکاف میان اروپا و امریکا در حل و فصل پرونده هسته اى ایران بهره بردارى کرد؟
** در روند پروژه هسته اى ایران، وقتى به قبل نگاه مى کنیم، در یک مقطعى ما شاهد همراهى و هماهنگى بین سیاست هاى خارجى جمهورى اسلامى ایران و اروپا در خصوص پروژه هسته اى هستیم اما آن چه که در چندین ماه گذشته رخ داده رویکرد جدیدى است که اروپا اتخاذ کرده که مبتنى بر هماهنگى و همکارى در خصوص پروژه هسته اى ایران با آمریکا است. در واقع با همراستا شدن اروپا و آمریکا با یکدیگر چالش ها و فشارهاى بیشترى در خصوص پرونده هسته اى به ایران وارد شده و مى شود. بنابراین آن چه مسلم است و ما باید دقت کنیم این است که اولاً در صورت امکان، این شکاف را مجدداً ایجاد کنیم. به این معنا که با نشان دادن اعتماد بیشتر و رویکرد گفت وگویى و نشان دادن تمایل ما براى مذاکره، طرف هاى اروپایى را بیشتر به خودمان جلب کنیم و یک دیپلماسى فعال را براى جذب این کشورها به خصوص کشورهایى که مثل انگلستان، آلمان، ایتالیا و فرانسه بیشتر مطرح هستند، شروع کنیم تا بتوانیم از افتراق و شکافى که به این وسیله ایجاد مى شود، بار جبهه مخالف که علیه ما ایجاد شده است را کمتر کنیم.
در عین حال باید تلاش کنیم در روند مذاکره با اروپا، اولاً نشان دهیم که ما همچنان خواستار مذاکره هستیم و باب مذاکره از سوى ایران باز است، نکته دوم این که در مذاکرات بتوانیم با دست بالاتر و از گروه هاى آگاه و متخصص بهره بگیریم و سوم این که در حواشى مذاکرات با دیپلماسى هایى که به کار مى گیریم بتوانیم آن ها را به نوعى به سمت خودمان جذب کنیم و به این وسیله اگر ما بتوانیم اروپا را مجدداً از آمریکا جدا کنیم و با خودمان همراستا کنیم پروژه هسته اى ما از این بحران سریع تر و کم هزینه تر خارج مى شود.
* اگر ایران از بحث غنى سازى دست نکشد، اروپا تا کجا از ما حمایت خواهد کرد؟
** ما باید ببینیم بسته پیشنهادى در این خصوص چه نظرى دارد. آنچه مسلم است اروپا هم از ما خواسته حداقل براى دوره اى غنى سازى را متوقف کنیم، اما این که ما این درخواست را مى پذیریم یا نه باید منتظر پاسخ جمهورى اسلامى ایران به بسته پیشنهادى بمانیم.
* اسراییل و امریکا در مورد پرونده هسته اى ایران مواضع نزدیکى دارند، آیا ممکن است با پافشارى ایران بر حقوق خود و نوعى رضایت ضمنى امریکا به سطح خاصى از غنى سازى بین این دو اختلاف ایجاد کند. اصلاً این بحث را چقدر جدى مى دانید؟
بنابراین ما باید به سراغ کشورهاى دیگر برویم که از لحاظ اعتماد و اطمینان بیشتر بشود روى آن ها حساب کرد، اما در عین حال چین و روسیه را نیز در نظر داشته باشیم اما فراموش نکنیم که نه چین و نه روسیه قسم نخورده اند که تا ابد با ما و حامى ما باشند.
* چگونه مى توان از شکاف میان اروپا و امریکا در حل و فصل پرونده هسته اى ایران بهره بردارى کرد؟
** در روند پروژه هسته اى ایران، وقتى به قبل نگاه مى کنیم، در یک مقطعى ما شاهد همراهى و هماهنگى بین سیاست هاى خارجى جمهورى اسلامى ایران و اروپا در خصوص پروژه هسته اى هستیم اما آن چه که در چندین ماه گذشته رخ داده رویکرد جدیدى است که اروپا اتخاذ کرده که مبتنى بر هماهنگى و همکارى در خصوص پروژه هسته اى ایران با آمریکا است. در واقع با همراستا شدن اروپا و آمریکا با یکدیگر چالش ها و فشارهاى بیشترى در خصوص پرونده هسته اى به ایران وارد شده و مى شود. بنابراین آن چه مسلم است و ما باید دقت کنیم این است که اولاً در صورت امکان، این شکاف را مجدداً ایجاد کنیم. به این معنا که با نشان دادن اعتماد بیشتر و رویکرد گفت وگویى و نشان دادن تمایل ما براى مذاکره، طرف هاى اروپایى را بیشتر به خودمان جلب کنیم و یک دیپلماسى فعال را براى جذب این کشورها به خصوص کشورهایى که مثل انگلستان، آلمان، ایتالیا و فرانسه بیشتر مطرح هستند، شروع کنیم تا بتوانیم از افتراق و شکافى که به این وسیله ایجاد مى شود، بار جبهه مخالف که علیه ما ایجاد شده است را کمتر کنیم.
در عین حال باید تلاش کنیم در روند مذاکره با اروپا، اولاً نشان دهیم که ما همچنان خواستار مذاکره هستیم و باب مذاکره از سوى ایران باز است، نکته دوم این که در مذاکرات بتوانیم با دست بالاتر و از گروه هاى آگاه و متخصص بهره بگیریم و سوم این که در حواشى مذاکرات با دیپلماسى هایى که به کار مى گیریم بتوانیم آن ها را به نوعى به سمت خودمان جذب کنیم و به این وسیله اگر ما بتوانیم اروپا را مجدداً از آمریکا جدا کنیم و با خودمان همراستا کنیم پروژه هسته اى ما از این بحران سریع تر و کم هزینه تر خارج مى شود.
* اگر ایران از بحث غنى سازى دست نکشد، اروپا تا کجا از ما حمایت خواهد کرد؟
** ما باید ببینیم بسته پیشنهادى در این خصوص چه نظرى دارد. آنچه مسلم است اروپا هم از ما خواسته حداقل براى دوره اى غنى سازى را متوقف کنیم، اما این که ما این درخواست را مى پذیریم یا نه باید منتظر پاسخ جمهورى اسلامى ایران به بسته پیشنهادى بمانیم.
* اسراییل و امریکا در مورد پرونده هسته اى ایران مواضع نزدیکى دارند، آیا ممکن است با پافشارى ایران بر حقوق خود و نوعى رضایت ضمنى امریکا به سطح خاصى از غنى سازى بین این دو اختلاف ایجاد کند. اصلاً این بحث را چقدر جدى مى دانید؟
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
** در پروژه هسته اى ایران بحث اسراییل و بحث امریکا به نوعى به هم مرتبط شده و با هم گره خورده است. از سوى دیگر ایران تلاش مى کند خودش را به قدرت هسته اى تبدیل کند و وجود قدرت هسته اى جمهورى اسلامى ایران براى این رژیم غیرقابل تحمل است.
بنابراین همه تلاش آن ها این بوده که به نحوى ایران را از داشتن این صنعت حتى در مقیاس غیرنظامى و صلح آمیز بازدارند. در این راستا صهیونیست ها تلاش مى کنند از امریکا به نحو احسن در این زمینه استفاده کنند.
یعنى استفاده از کارت امریکا براى فشار بر جمهورى اسلامى ایران و در واقع ارتباط مستقیمى بین امریکا و اسراییل در این راستا علیه ایران وجود دارد. در مورد این که آیا مى شود این اعتقاد را شکست یا نه، به عقیده من شاید از ناحیه امریکا این کار را بتوانیم انجام دهیم.
اگر ما بحث مذاکره با امریکا را که کم و بیش مطرح شده دنبال کنیم و بتوانیم در یک شرایط مناسب ترى با امریکایى ها بر سر میز مذاکره بنشینیم، در این صورت ورود ما و امریکا به یک فضاى مذاکره اى ممکن است یک مقدارى وحدت امریکا و اسراییل را کمرنگ کند. البته باید در نظر داشته باشیم که امریکایى ها از این نظر از سوى صهیونیست ها تحت فشار هستند و حتى در امریکا عده اى معتقدند که به جاى مذاکره با ایران باید به آنجا حمله کنیم.
بنابراین مطرح شدن بحث مذاکره و ورود ما و امریکا به یک فضاى گفت وگو در مورد موضوع هسته اى و یا مباحث دیگر مى تواند یک مقدارى اتحاد بین واشنگتن و تل آویو را سست کند و ما نیز در این خصوص مى توانیم آرامش بیشترى داشته باشیم.
* به صورت گسترده اى رسانه هاى غربى برنامه هاى صلح آمیز ما را با کاربرد نظامى معرفى مى کنند. در این حوزه ما روى چه موضوعاتى باید کار کنیم؟
** در پروژه هسته اى ایران بحث اسراییل و بحث امریکا به نوعى به هم مرتبط شده و با هم گره خورده است. از سوى دیگر ایران تلاش مى کند خودش را به قدرت هسته اى تبدیل کند و وجود قدرت هسته اى جمهورى اسلامى ایران براى این رژیم غیرقابل تحمل است.
بنابراین همه تلاش آن ها این بوده که به نحوى ایران را از داشتن این صنعت حتى در مقیاس غیرنظامى و صلح آمیز بازدارند. در این راستا صهیونیست ها تلاش مى کنند از امریکا به نحو احسن در این زمینه استفاده کنند.
یعنى استفاده از کارت امریکا براى فشار بر جمهورى اسلامى ایران و در واقع ارتباط مستقیمى بین امریکا و اسراییل در این راستا علیه ایران وجود دارد. در مورد این که آیا مى شود این اعتقاد را شکست یا نه، به عقیده من شاید از ناحیه امریکا این کار را بتوانیم انجام دهیم.
اگر ما بحث مذاکره با امریکا را که کم و بیش مطرح شده دنبال کنیم و بتوانیم در یک شرایط مناسب ترى با امریکایى ها بر سر میز مذاکره بنشینیم، در این صورت ورود ما و امریکا به یک فضاى مذاکره اى ممکن است یک مقدارى وحدت امریکا و اسراییل را کمرنگ کند. البته باید در نظر داشته باشیم که امریکایى ها از این نظر از سوى صهیونیست ها تحت فشار هستند و حتى در امریکا عده اى معتقدند که به جاى مذاکره با ایران باید به آنجا حمله کنیم.
بنابراین مطرح شدن بحث مذاکره و ورود ما و امریکا به یک فضاى گفت وگو در مورد موضوع هسته اى و یا مباحث دیگر مى تواند یک مقدارى اتحاد بین واشنگتن و تل آویو را سست کند و ما نیز در این خصوص مى توانیم آرامش بیشترى داشته باشیم.
* به صورت گسترده اى رسانه هاى غربى برنامه هاى صلح آمیز ما را با کاربرد نظامى معرفى مى کنند. در این حوزه ما روى چه موضوعاتى باید کار کنیم؟
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
** ما در بحث اطلاع رسانى و تبلیغات در خصوص عموم مسایل به ویژه بحث انرژى هسته اى قابل رقابت با غرب و رسانه هاى غربى نیستیم. تبلیغات و اطلاع رسانى در جهت این که افکار عمومى را له یا علیه خود داشته باشید کمک زیادى مى کند ولى متاسفانه ما در این خصوص نتوانسته ایم نه در بعد شبکه هاى اینترنتى و نه بعد شبکه هاى ماهواره اى، شبکه هاى دانشگاهى و برقرارى کنفرانس ها، رفتن به کنفرانس ها و حتى نه در بعد شبکه هاى رسمى و دولتى، آن طور که مى بایست از رسانه استفاده کنیم.
ما باید یک دیپلماسى فعال رسانه اى را شروع کنیم. اهداف خودمان را به صورت شفاف مطرح کنیم و از این طریق خیلى از دستمایه هایى که در بعد رسانه هاى تلویزیونى، اینترنتى علیه ما وجود دارد را خنثى کنیم.
براى رسیدن به این منظور به یک بسیج عمومى در بعد رسانه اى نیاز داریم، تا با نظریه هاى کارشناسانه و نظرات متخصصین و اهل اندیشه و استادان دانشگاه، از طریق رسانه ها و امکانات و فرصت هایى که در اختیار داریم، مواضع خودمان را مطرح و نشان دهیم بحث هاى تبلیغاتى که از طرف مقابل مطرح مى شود نوعاً مسموم و غرض ورزانه مى باشند.
* آینده پرونده هسته اى را با توجه به شرایط موجود چگونه ارزیابى مى کنید. آیا امکان مذاکره و مصالحه بین طرفین وجود دارد؟
** پرونده هسته اى ایران اولاً در حال حاضر یک دوره استراحت (نسبى) را دنبال مى کند و یک مقدارى بحران و آتش ها فرونشسته است. بحث انتظار جامعه بین الملل از پاسخ ایران به بسته پیشنهادى اروپا مطرح است و نوع پاسخ ما مى تواند جهت این پرونده را مشخص کند. بحث دیگرى که در کنار این مطرح مى باشد، احتمال گفت وگوى ایران و امریکا بر سر مسایل مختلف از جمله بحث هسته اى است. این موضوع مى تواند آینده پرونده هسته اى را به گونه اى خاص رقم بزند.
خواست عمومى غرب این است که ما فعلاً غنى سازى را کنار بگذاریم ولى ما اعتقاد داریم که مى خواهیم خودمان غنى سازى داشته باشیم و بین خواست ما و خواست غرب مقدارى فاصله وجود دارد که باید با رایزنى و چانه زنى سیاسى به نوعى به یک تفاهم و نقطه مشترک برسیم.
** ما در بحث اطلاع رسانى و تبلیغات در خصوص عموم مسایل به ویژه بحث انرژى هسته اى قابل رقابت با غرب و رسانه هاى غربى نیستیم. تبلیغات و اطلاع رسانى در جهت این که افکار عمومى را له یا علیه خود داشته باشید کمک زیادى مى کند ولى متاسفانه ما در این خصوص نتوانسته ایم نه در بعد شبکه هاى اینترنتى و نه بعد شبکه هاى ماهواره اى، شبکه هاى دانشگاهى و برقرارى کنفرانس ها، رفتن به کنفرانس ها و حتى نه در بعد شبکه هاى رسمى و دولتى، آن طور که مى بایست از رسانه استفاده کنیم.
ما باید یک دیپلماسى فعال رسانه اى را شروع کنیم. اهداف خودمان را به صورت شفاف مطرح کنیم و از این طریق خیلى از دستمایه هایى که در بعد رسانه هاى تلویزیونى، اینترنتى علیه ما وجود دارد را خنثى کنیم.
براى رسیدن به این منظور به یک بسیج عمومى در بعد رسانه اى نیاز داریم، تا با نظریه هاى کارشناسانه و نظرات متخصصین و اهل اندیشه و استادان دانشگاه، از طریق رسانه ها و امکانات و فرصت هایى که در اختیار داریم، مواضع خودمان را مطرح و نشان دهیم بحث هاى تبلیغاتى که از طرف مقابل مطرح مى شود نوعاً مسموم و غرض ورزانه مى باشند.
* آینده پرونده هسته اى را با توجه به شرایط موجود چگونه ارزیابى مى کنید. آیا امکان مذاکره و مصالحه بین طرفین وجود دارد؟
** پرونده هسته اى ایران اولاً در حال حاضر یک دوره استراحت (نسبى) را دنبال مى کند و یک مقدارى بحران و آتش ها فرونشسته است. بحث انتظار جامعه بین الملل از پاسخ ایران به بسته پیشنهادى اروپا مطرح است و نوع پاسخ ما مى تواند جهت این پرونده را مشخص کند. بحث دیگرى که در کنار این مطرح مى باشد، احتمال گفت وگوى ایران و امریکا بر سر مسایل مختلف از جمله بحث هسته اى است. این موضوع مى تواند آینده پرونده هسته اى را به گونه اى خاص رقم بزند.
خواست عمومى غرب این است که ما فعلاً غنى سازى را کنار بگذاریم ولى ما اعتقاد داریم که مى خواهیم خودمان غنى سازى داشته باشیم و بین خواست ما و خواست غرب مقدارى فاصله وجود دارد که باید با رایزنى و چانه زنى سیاسى به نوعى به یک تفاهم و نقطه مشترک برسیم.
گزارش تصویری از مراسم جشن روز استقلال اسراییل در تهران
قدرت نرم (1)/
فدرت نرم (2)/ برای حمایت از این بلاگ کلیک کنید
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
