مقالات و تحقیقات مجید زواری

نیویورک تایمز:

زندگی کردن با ایران هسته‌ای بهتر از جنگ است

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید

یک روزنامه آمریکایی در گزارشی با اشاره به اینکه بین ایران هسته‌ای یا حمله به تاسیسات هسته‌ای تهران کدامیک را انتخاب خواهید کرد؟، نوشت: تا زمانی که "جورج بوش" به همراه تیم امنیت ملی خود و "دونالد رامسفلد" وزیر دفاع او تصمیم به چنین کاری داشته باشند، ترجیح می‌دهیم با ایران مسلح به تسلیحات هسته‌ای زندگی کنیم.

نویسنده "نیویورک تایمز" در گزارش روز چهارشنبه‌خود در پایگاه اینترنتی این روزنامه تصریح کرد که هرچند می‌دانم کارصحیح این است که تمامی گزینه‌ها را مد نظر قرار دهیم ولی گذشته از پیامدهای نظامی و دیپلماتیک، هیچ اطمینانی به توانایی دولت بوش برای مدیریت یک حمله نظامی پیچیده به ایران وجود ندارد.

به گزارش ایرنا "توماس فردمن" می‌نویسد به عنوان کسی که به اهمیت اصلاح وضعیت عراق اعتقاد دارم، میزان ناشایستگی که دولت بوش در عراق از خود نشان داده است و از اعتراف به اشتباهات یا کنار گذاشتن افرادی که مرتکب این اشتباهات شده‌اند خودداری کرده است، حمایت از دولت برای آغاز هرگونه حمله نظامی علیه ایران کاملا غیرممکن است.

وی در ادامه با اشاره به اینکه اگر سیستم حکومتی آمریکا یک دمکراسی براساس رای مجلس بود، تمامی دولت بوش تاکنون از قدرت کنار گذاشته شده بودند، می‌نویسد: ولی باتوجه به اینکه حکومت ما اینگونه نیست و حتی اگر برخی از ما فکر کنیم که کار این دولت تمام شده است، اینگونه نیست.

فردمن تاکید دارد، دونالد رامسفلد خود را وزیری مسوول می‌داند که حاضر است هر میزان نیرویی که ژنرال‌های این کشور در عراق درخواست کنند ، در اختیار آنها قرار دهد ولی مساله اینجا است که به گفته رامسفلد آنها هرگز تقاضای نیروی بیشتر نکردند.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید

نیویورک تایمز می‌نویسد: هرچند این اظهارات کاملا بی‌معنی است ولی حتی اگر ژنرال‌های ارتش آمریکا تقاضای نیروهای بیشتری نکردند، رامسفلد باید آنها را مورد سووال قرار می‌داد و بخاطر غارت ها، تحت کنترل نبودن مرز عراق با سوریه، بی‌محافظ بودن انبارهای تسلیحاتی صدام و بی‌ثباتی در عراق از آنها سووال می‌کرد.

"البته رامسفلد هرگز این سووال‌ها را مطرح نکرد چون نمی‌خواست نیروهای بیشتری به عراق اعزام کند زیرا او تصور می‌کرد که رژیم صدام را از بین خواهد برد و از این کشور خارج خواهد شد".

وی ادامه می‌دهد: بنابراین، اگر گزینه ما یک عملیات تحت رهبری رامسفلد علیه ایران باشد یا اینکه اجازه دهیم ایران به تسلیحات هسته‌ای دست یابد و از طریق کلاسیک به مقابله با آن بپردازیم، گزینه دوم را ترجیح می‌دهیم.

به نوشته فریدمن، تنها ارسال یک یادداشت دیپلماتیک به ایران کافی است. در متن این یادداشت باید گفته شود که اگر شما زمانی از تسلیحات هسته ای استفاده کنید، یا آن را در اختیار گروه‌های تروریستی قرار دهید، ما تمامی تاسیسات هسته‌ای شما را با تسلیحات هسته‌ای تاکتیکی خود نابود خواهیم کرد.

وی تصریح کرد، هرچند من امیدوار بودم که گزینه سومی نیز وجود داشت، ولی تنها راه حل سوم به چالش کشیدن ایران از طریق مذاکره رو در رو با تهران در مورد مسائل مورد اختلاف یعنی عراق، تحریم‌ها و بمب هسته‌ای خواهد بود که البته چنین دیپلماسی نیازمند دو چیز است.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید

"نخست اینکه دولت بوش باید تصمیم خود را بگیرد که آیا به دنبال تغییر رژیم در ایران است یا تغییر رفتار؟ اگر هدف آن تغییر رژیم است، دیپلماسی هیچ شانسی نخواهد داشت و ایرانیان هرگز مذاکره نخواهند کرد".

نویسنده نیویورک تایمز می‌نویسد: مورد دوم اینکه اگر دولت بوش آماده است تا با تغییرات در رفتار ایران کنار بیاید، آنگاه دیپلماسی از شانس برخوردار است. البته در صورتی که متحدانی نیز داشته باشد و یک قوای تهدیدی برای مجبور کردن ایران به جدی گرفتن مذاکرات در اختیار داشته باشد زیرا تنها راهی که ایران با معامله کردن با آمریکا موافقت خواهد کرد، این است که تصور کند آمریکا هم در داخل و هم در خارج از این کشور برای حمله به ایران از حمایت برخوردار است.

به نوشته وی ، "دلیل اصلی که رامسفلد باید از سمت خود کناره‌گیری کند، این است که ما درمقابله با ایران به رهبری رامسفلد، ازیک گزینه دیپلماتیک یا نظامی معتبر برخوردار نیستیم، لذا شاید کنار آمدن با ایران هسته‌ای عاقلانه‌ترین کار تحت هر شرایطی باشد.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید